کربلا

نمیدونم چند روز گذشته از این وضعیت خسته کننده.. من اولاش واقعا عادی بودم اما هرچی جلوتر اومدیم استرس و نگرانیم بیشتر شد نه به خاطر خودم که آسم دارم بلکه به خاطر خانوادم و بیشتر مامان بابا که جزء گروه کربلا...

من و دوستم:

خونه خودش و کامل خونه تکونی کرده .. خونه مامانشم رفته کامل خونه تکونی کرده.. شیرینی های عید خودش و پخته واسه خانوادشم پخته و کلی کارای دیگه

و من همچنان خیره به سقف موندم از اینکه چرا یه قفسه رو ریختم بیرون تمیز کنم یه هفتست نمیشه!

البته خب اون در سیزدهمین سال زندگیشه و من در اولیش!

پ ن: مقایسه کار خوبی نیست !

کربلا...

پارسال دوبار مراسم عروسیمون کنسل شد ..

و سومین بار قرار بود تو اسفند ماه امسال بگیریم بعد از سال پدر همسر..

داشتم فکر میکردم اگه تا الان صبر کرده بودیم به هوای مراسم و برای سومین بار به خاطر کرونا کنسل میشد چه حالی داشتیم؟

...

نمیدونم چه حکمتی داشت که ما مجبور شدیم بدون هیچ مراسمی و هیچ شادی ای بیایم سرزندگی .. به هر حال خوشحالم که ده ماه پیش این تصمیم سخت و گرفتیم هرچند که عروسی و یه عالمه حال خوب و حسرتش موند تو دل دوتامون..

کربلا...

از یک سرماخوردگی ساده که شدت یافت و خودشم نفهمید کروناست درست تو اولین روز بهار از پیشمون رفت ..کرونا اولین قربانی از فامیل ما رو گرفت .. دایی عزیزم رفت ..صحیح و سالم با 50 سال سن و دو دختر مجرد و کم کربلا...

کودکانی بودیم در دنیای مجازی و وبلاگ

شاید آزردیم و شاید آزرده خاطر شدیم

شاید دل سپردیم و شاید دل شکستیم

سپس بزرگ شدیم

شاید بخشیدیم اما فراموش نکردیم چه برسرمان آمد

زندگی جاریست ...

ما اینک سرجای خود در پازل زندگی قرار گرفتیم و میدانیم که خداوند بهترین را برایمان میخواهد ..

 

 

کربلا...